Bartosz Pietrzak, urodzony 31 października 1950 roku w Jarocinie, to znana postać polskiego ruchu opozycyjnego w czasach PRL. Jego zaangażowanie w działania przeciwko reżimowi komunistycznemu miało znaczący wpływ na nie tylko na rozwój opozycji, ale i na społeczeństwo obywatelskie w Polsce.
Bartosz był również członkiem redakcji pisma Puls, które stanowiło ważne forum dla dyskusji i wymiany myśli w trudnych czasach. Jego praca w tej instytucji była nie tylko odzwierciedleniem jego przekonań, ale także przykładem odwagi w dążeniu do wolności słowa.
Życiorys
W 1973 roku uzyskał dyplom na Politechnice Łódzkiej, a w latach 1973-1977 pochłonięty był studiami z zakresu filozofii na Uniwersytecie Łódzkim. W tym okresie równocześnie podejmował pracę zawodową; swoją karierę rozpoczął w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Łodzi (1974-1975), a następnie przeniósł się do Łódzkich Zakładów Kinotechnicznych Prexer (1977).
W grudniu 1975 roku podpisał jeden z listów protestacyjnych, który był wyrazem sprzeciwu wobec zmian w Konstytucji PRL, znany jako tzw. List 300. Od 1976 roku aktywnie współpracował z Komitetem Obrony Robotników, a później z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. We wrześniu 1977 roku złożył swoją deklarację przystąpienia do Ruchu Demokratycznego. W październiku 1977 roku dołączył do redakcji pisma Puls, w którym odpowiadał m.in. za przygotowania zdjęć. W tym samym roku był jednym z założycieli Niezależnego Klubu Dyskusyjnego w Łodzi, którędy to działalność ta przetrwała do 1978 roku.
W 1978 roku, z powodów politycznych, został zwolniony z pracy w Instytucie Techniki Cieplnej i Chłodnictwa Politechniki Łódzkiej. Po tym incydencie rozpoczął pracę jako drukarz w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWA, a ostatecznie znalazł zatrudnienie w łódzkim Instytucie Włókiennictwa.
Rok 1980 przyniósł mu status członka Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w jego miejscu pracy, a w maju 1981 roku został delegatem na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Ziemia Łódzka. Niestety, w wyniku wprowadzenia Stanu wojennego, był internowany od 13 grudnia 1981 do lipca 1982 roku, przebywając w zakładzie karnym w Łowiczu. Po wyjściu na wolność zdecydował się na emigrację do USA.
W 2008 roku, za swoje zasługi, otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2009, nr 27, poz. 366) oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Sławomir Majusiak | Eligiusz Preisler | Władysław Nowak (żołnierz) | Jarosław Mikołajewicz | Agnieszka PachciarzOceń: Bartosz Pietrzak