Eligiusz Preisler, urodzony 1 grudnia 1908 roku w Jarocinie, a zmarły 24 lutego 2008 roku w Poznaniu, był wybitną postacią w polskiej medycynie. Był nie tylko uznawanym lekarzem, ale również szanowanym nauczycielem akademickim. Jego wkład w edukację medyczną można było dostrzec na Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję wykładowcy przez wiele lat.
Eligiusz Preisler był również kierownikiem Katedry Medycyny Sportu, a także Katedry i Zakładu Fizjologii, co podkreśla jego znaczącą rolę w rozwoju tych dziedzin medycyny. Jego zaangażowanie i pasja przyczyniły się do kształcenia wielu pokoleń lekarzy, a jego osiągnięcia są nadal doceniane w środowisku akademickim.
Życiorys
Eligiusz Preisler był najstarszym dzieckiem architekta powiatowego z Jarocina oraz aktywnego działacza społecznego, a także powstańca wielkopolskiego. Swoją edukację rozpoczął w 1927 roku, kiedy to zapisał się na Uniwersytet Poznański. W 1932 roku uzyskał dyplom z zakresu Wychowania Fizycznego, a dwa lata później ukończył studia na Wydziale Lekarskim. Był dumnym członkiem Korporacji Akademickiej Surma.
W 1933 roku zdobył stanowisko młodszego asystenta u profesora Eugeniusza Piaseckiego. W 1938 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie objął rolę starszego asystenta Zakładu Fizjologii w Akademii Wychowania Fizycznego, pod kierownictwem profesora Włodzimierza Missiuro. Jako podchorąży brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku, a podczas okupacji pracował w Zakładzie Ginekologiczno-Położniczym im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie, potem w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Otwocku.
W czasie wojny był również lekarzem w Osiecku oraz czynnie uczestniczył jako żołnierz Armii Krajowej, pełniąc funkcję szefa służby zdrowia. Po wojnie wrócił do Poznania, gdzie przyjął stanowisko starszego asystenta w Katedrze Higieny Szkolnej i Teorii Wychowania Fizycznego w Studium Wychowania Fizycznego na Uniwersytecie Poznańskim oraz asystenta w II Klinice Chorób Wewnętrznych, która była kierowana przez profesora Jana Roguskiego.
W 1947 roku Preisler uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy dotyczącej techniki oddechu i hiperwentylacji dowolnej w kontekście pracy fizycznej. W 1955 roku awansował do stopnia docenta za badania dotyczące funkcji układu krążenia oraz ich wpływu na wydolność organizmu. W 1961 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1973 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Od 1958 roku kierował Katedrą Medycyny Sportu (przemianowaną z Zakładu Fizjologii Człowieka), a cztery lata później objął funkcję ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu im. Franciszka Raszei. Przez dwie kadencje pełnił rolę prodziekana na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu.
Jego dorobek naukowy był naprawdę imponujący, obejmował bowiem ponad 200 publikacji związanych z fizjologią wysiłku fizycznego, fizjologią pracy oraz mechanizmami adaptacji organizmu do obciążeń. Dodatkowo badał wpływ palenia tytoniu na zdrowie. Był także czynny w towarzystwach naukowych, pełniąc funkcję członka i sekretarza Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej. Jego działalność obejmowała również organizację obozów naukowo-sportowych dla studentów oraz założenie Poznańskiego Koła Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych.
Eligiusz Preisler przeszedł na emeryturę w 1979 roku, zostawiając po sobie trwały ślad w polskiej medycynie i sporcie. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1974 roku oraz Złoty Krzyż Zasługi w 1954 roku. W 2008 roku zmarł, a jego ciało spoczęło na cmentarzu komunalnym na Miłostowie.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Władysław Nowak (żołnierz) | Jarosław Mikołajewicz | Agnieszka Pachciarz | Bartosz Pietrzak | Sławomir MajusiakOceń: Eligiusz Preisler