Wincenty Pujanek

---

Życiorys

Rodzina, wykształcenie i praca Wincenty Pujanek przyszedł na świat jako drugie dziecko Stanisława, który był mistrzem kowalsko-ślusarskim, oraz Jadwigi z domu Scheller. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Jarocinie w maju 1928 roku, uzyskał maturę, a następnie przeprowadził się z rodziną do Leszna. W dniu 1 października 1929 roku rozpoczął pracę w Aptece pod Orłem, w której właścicielem był Bolesław Skrzypczak. Dwa lata później, 29 września 1931 roku, zdał egzamin na pomocnika aptekarskiego, co pozwoliło mu na zatrudnienie w różnych aptekach w Poniecu, Żabikowie oraz Lesznie. W 1938 roku, mając ponad 30 lat, zainicjował swoje studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego.

Kariera sportowa Był również utalentowanym sportowcem, specjalizującym się w lekkoatletyce. Jako zawodnik Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Lesznie, Pujanek osiągnął znaczące wyniki w biegach sprinterskich, ustanawiając rekordy życiowe na 200 metrów – 23,2 sekundy oraz 400 metrów – 52,1 sekundy. Uczestniczył w mistrzostwach Polski w 1934 roku, które odbyły się na poznańskim Stadionie Miejskim, gdzie zajął 5. miejsce w biegu na 400 metrów, 4. miejsce w biegu sztafetowym 4 x 100 metrów oraz wywalczył srebrny medal w biegu sztafetowym 4 x 400 metrów, osiągając czas 3:33,0. W swoich sztafetowych występach biegał na pierwszej zmianie.

Służba wojskowa W 1929 roku ukończył szkolenie w batalionie podchorążych rezerwy piechoty nr 7 w Śremie, zdobywając stopień plutonowego podchorążego. W kolejnych latach brał udział w ćwiczeniach rezerwy w 1934, 1936 i 1938 roku, pełniąc funkcję dowódcy plutonu. Został przydzielony do 56 pułku piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie, gdzie po awansie uzyskał stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku. W sierpniu 1939 roku, w obliczu zbliżającego się konfliktu zbrojnego, został zmobilizowany do swojego macierzystego pułku, a po wybuchu II wojny światowej w wrześniu 1939 roku, walczył w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę, został aresztowany przez sowieckich żołnierzy i przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Jego bliscy otrzymali pocztówkę od niego wiosną 1940 roku.

24 kwietnia 1940 roku, wraz s grupą jeńców osadzonych w Starobielsku, został przewieziony do Charkowa, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz ich współpracowników, którzy przybyli z Moskwy. Rozstrzelanie miało miejsce na podstawie decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z dnia 5 marca 1940 roku. Niezidentyfikowane zwłoki Pujanka pochowano w zbiorowej mogile w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku funkcjonuje oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Jego nazwisko figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 2566.

Upamiętnienie

W dniu 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, podjął ważną decyzję, nadając Wincentemu Pujankowi pośmiertny awans na stopień porucznika. Była to decyzja nr 439/MON, która miała duże znaczenie dla pamięci o bohaterze.

Uroczysty moment ogłoszenia awansu miał miejsce 10 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas specjalnej ceremonii zatytułowanej „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, gdzie jego dziedzictwo zostało uhonorowane i zapamiętane przez obecnych.

---

Oceń: Wincenty Pujanek

---